EPM_Vea Porotetani_195802.pdf
- extracted text
-
A. Jacot, Directeur-Gérant.
ma
TE ATI NO UTUROAs
.lésus
place
E riro paha te feia o tei taio i teie nei Ve‘a Porotetani, i te
maheaitu, i te taime ratou e ite ai i te paraii no, te ati riaria, o
tei tupu i te 19 no fepuare i mairi a‘e nei, i Utnroa, no te nia-
tacle le
^^eva ra o “CATALINA”.
Fils de Dieu et Fils de riiomme, le voilà cloué au bois, sup¬
’^Pia mau. Ua hinaaro noa hoi tatou paatoa, i te imi ei te ite
haapapuraa no taua ati ra, e inaha, na riro ta tatou mau
ij^’aa ei mea faufaa-ore. Na tatou paatoa hoi e amo i teie nei
liPPé i te mau Imru ati atoa e iri mai i nia iho ia tatou atoa
nei. E mea tia ro'a ia tatou ia parau i teie nei e, UA RIRO TE
i te
PÜHERAA NO NA TAATA 15 NEI, ei mana‘onâ‘oraa e ei hi‘oraa rahi na tatou paatoa. Te rui'utaina nei tatou atoa, i te huru no
teie nei ati riaria mau, o te ore e lia ia tatou ia tatara
maite. Teie râ, na roto i to tatou tiaraa taata keretetiano mau,
te faatae atu nei tatou paatoa i to tatou aroha i te mau utuafare taatoa, o tei farerei i te ati, e tae noa’tu i te mau fetü atoa,
mai te amui atu tatou ia tatou iho i roto i to ratou ati, to ratou
ahoaho, to ratou oto, e te roimata. E te ani atu nei tatou i te
Atua, te ATÜA tei î i te AROHA. ia horo‘a mai oia i te hau ei
ta’na tauturu i roto i te mau aau atoa. Ua ite hoi tatou e, NA
ROTO lA’NA, E I PIHAIIHO lA’NA, E lA’NA ANA‘E RA, e noaa
mai ai te puai, no te faaitoitoraa i te feia atoa tei roohia e te '
ati. la faaea mai te ATUA NO TE HAU i rotopu ia ratou, ei tau¬
turu e ei haamahanahana ia ratou. Na roto i teie nei ati oioi roa,
eita e ore tatou paatoa i te uiui i roto ia tatou iho e. “NO TE
*RA TEIE NEIcPOHERAA? e aore ia, “EAHA RA TEIE
U HOPEARAA? e EAHA RA TEIE NEI MAU TAATA I
E 0101 NOA’I? e EAHA lA TE TAHI PAE I ORA MAI AI?
E homa e, a haamana'o na tatou i te reo no lESU i roto i te
na Luka 13/1-5, (oia hoi, te tare rahi no SILOAMA,
te mau taata ta Pilato i hamaniino ra). Te mana‘o na pa¬
ha outou e, no te hara a ieie nei feia, i mairihia’i ratou e teie
nei fare rahi no Siloama, e i polie ai ratou? E ere roa’tu ia
Evanelia
e
no
(ia au i ta lesu pahonoraa), e ere no te hara i polie ai teie nei
mau taata galilea i te hoè polie oioi roa. Aite hoi e taata hara
ore i roto i teie nei ao. Te tomo nei rà e te tairi nei te polie
i te mau huru taata atoa te taata haehaa e te taata teitei, te ta¬
ata tao’a rahi e te veve. Te amo paatoa nei hoi te taata atoa i te
utu‘a no te mau mea atoa tei ravehia e a’na i te tino nei, te
maitai e te ino. (Korinetia II pene 5/10).
Oia atoa te ati i tupu a‘e nei, e ere roa’tu ia no te hara a
teie nei feia ratou i polie ai, aita hoi ta tatou e pariraa ia ra¬
tou. Hoè noa râ ta tatou e farii, oia hoi, o ratou i pohe ra, ua
riro ia ei maitai no ratou, o tatou râ e ora nei, ei tura ia no
te Mesia. Ira va opani, Koheleta 9/12: “ AORE ROA HOI E TAÀTA E ITE I TA’NA E ROOHIA MAI”.
enduré la peine
de mort en votre faveur. Quelle
à la croix ! C’est le spec¬
plus grand qu’il vous soit donné de considérer.
a
chose étonnante ! Voyez-le pendu
portant des souffrances inexprimables. Lui, juste, pour des
injustes, afin de nous amener à Dieu. Oh! la gloire de
cette contemplation, qui pourra l’exprimer? L’innocent pu¬
ni ! le saint condamne 1 réternellement béni fait malédic¬
tion! rinfniiment glorieux livré à une mort infamante!
Plus je considère les souffrances du Fils de Dieu, et
plus je suis assuré qu’elles doivent s’appliquer à moi. Pour¬
quoi a-t-il souffert le châtiment, sinon pour détourner de
nous le châtiment? Si donc par sa mort II l’a détourné,
c’est une chose fuite. Dieu peut pardonner maintenant,
sans ébranler la base de son trône et sans porter une at¬
teinte quelconque à sa sainte loi.
Aux questions redoutables qu’elle pose, la conscience re¬
çoit une réponse entièrement satisfaisante.
La colère de Dieu contre l’iniquité doit être effrayante
au delà de toute conception. Mais lorsque nous entendons
le Seigneur de gloire s’écrier : “Mon Dieu ! mon Dieu I
pourquoi m’as-tu abandonné ! ” et que nous le voyons ren¬
dre l’âme, nous sentons que la justice de Dieu a reçu une
pleine satisfaction par une si parfaite obéissance et une
mort si horrible, endurée par un être aussi saint. Le pro¬
fond abîme du sacrifice de .lésus, sacrifice oflert par amour,
peut engloutir toutes les montagnes de nos péchés.. Le
Seigneur peut jeter un regard favorable sur les autres hom¬
mes,
quelque grande que soit leur iniquité.
Notre remplacement par Jésus-Christ
fut le miracle des
Maiiitenant tout est accompli. Dieu peut par¬
donner nos transgressions, parce que, il y a dix-neuf cents
ans, son Fils unique en a été chargé. Si vous cro5’-ez en
Jésus (c’est le point capital), vos péchés ont été enlevés
par Celui qui fut la victime expiatoire pour son peuple.
Mais qu’est-ce que croire en Lui?
(suite page 3, colonne 1)
miracles.
—
'l
VEA
POROTETANl
mea,
To te taata keretetiano riro raa ei ite.
tavini
E ta’na mau ravea no te umeraa mai i te varua
toata ia lesu Mesia ra.
(Ohipa 1:8-4: 20)
I to lesu haamataraa i te
i to’na toroâ, ua maiti oia i
te na reira atoa nei te mau taata o tei hinaaro i te
mau atu
ia lesu. Aita atu ta te taata faaroo ohipa,
maori râ
o
pahonoraa atu ia i te AROHA no to tatou
te
FAAORA, ta’na i horoà mai i nia i te SATAURO, ia riro
tatou
e
su
paatoa ei râva‘ai taata, na roto i te peeraa atu ia le¬
i to’na atoa ra mau liaere'a. E hopoi‘a mana roa hoi
ta’na, ia au i ta’na i faaite mai ra e : “Te maru nei ta‘u zute tahi
mau
rave
taata no’na ta’na i faariro ei mau
lioi oia i haapao noa i te minaa maiti mau
Faufaa Tahito, no reira, riro atura teie
pipi na’na, aita
hia no’na, i roto i
maitirâa i ta lesu,
ei tai:)a‘o faaite e, te hinaaro noa nei oia i te taata ta tai tahi.
Ua tim oia i te tahi faaueraa ia ratou. “la riro ratou ei rava'ai
taata”, ia au mai tei faaitehia i te Mareko 1: 17 e : “A pee mai
ia‘u, e faariro au ia outou ei rava‘ai taata. “E ia oti ta’na tapa'oraa e ta’na haamanaraa ia ratou, ua tono atura oia ia ra¬
tou no te faaite i te parau no te Basileia no te Atua. (Mataio :
10). mai te parau e: “TE FATATA MAI NEI TE BASILEIA
te
NO TE ÂTUA”.
I mûri a‘e i te mahana no te Tusia rahi, e na mua a‘e
revaraa
mau
i to’na
i nia i te ra‘i, ua horoà oia i teie nei mau parau i ta’ua
pipi, oia hoi,
tupuraa no te mau parau i parauhia maira,
oia hoi, te bapetizoraa a te VARUA MAITAJ, e te MAN.V TA
TAFA VARUA MAITAI ra e horoà mai no outou.
I: A tiai outou i te
(Ohipa: 4-8).
Huru ê rii atura i teie nei te ohipa na te mau pipi. Na mua
a‘e, O te faaiteraa ia i te parau no te Basileia no te Atua, o tei
fatata mai i te taata nei ; e i mûri a‘e, El MAU ITE IA NO’NA,
ia au mai ta loane i parau : TE MAU MEA A'FOA TA MATOU
I FAÂROO El TA TO MATOU MAU MATA I ITE? E O TA
MATOU I OROMIRI ROA, TE FAAITE ATU NEI IA MATOU
IA OUTOU. (loane 1:4). O ta te mau pipi ia ohipa i mûri a‘e
i te PENETEKOSE. E mau ite ana‘e hoi tatou paatoa. Na te
faarooraa i te i‘oa no lesu e faatupu i taua semeio ra
(Ohipa; 3/16; 4/20). I roto i na matahiti e 2000 i mairi a‘enei,
aita roa te ohipa a te mau pipi i taui noa a‘e. Teie râ, o vai
ta’na pipi ? E riro paha tatou i te parau e ; O te feia ia o tei
rave tamau i ta te Fatu ohipa, e aore ra, o te feia ia tei rave
i te ohipa ia au mai ta te Fatu i rave ra. E parau mau roa ia
au i te faatereraa na Petero. I te mahana i ite ai tatou i to ta¬
tou ati e i ta tatou hara, ei te mahana i tomo mai ai lesu i ro¬
to i to tatou aau, ei Faaora no tatou, i reira atoa tatou e ite ai
i te mana no te Varua Maitai, ei te oaoa, e tia roa’i ia tatou ia
parau e : E ABBA, a tau Metua. (Roma ; 8/15-16). E te mau hoa
taio ve‘a e, ua haajDao anei oe i teie nei ohipa faahiahia ? Mai
te peu e aita, a haere mai, eiaha e haamaoro, a hi‘o ia lesu, o
tei polie i nia i te SATAURO, mai te faatoro mai i to’na tau
puè rima i nia ia tatou.
Te ohipa no to tatou faaroo e no to tatou tauiraahia, na lesu
ia i amo, i te taime i tamatahia’i oia i te medebara, e i mûri
II; la riro outou ei mau ite noTi
a‘e ua i
oia i te Varua Maitai, na’na i horoà ia tatou i te parau
faatiaraa. Oia’toa. tatou, i te taime tatou e upootia’i e e manuia’i,
na
roto i te mau ati e te mau faahemaraa,
ei reira tatou e riro
lesu. Ua papai te Aposetolo o Paulo i
roto i ta’na Episetole i to Roma i te pene 16/10 e, “E arolia
ai ei
mau
ITE mau
no
Apele, e taata faatiahia ia i te Mesia nei”. Hoè huru e,
tia ia’na, ia amuihia i
rot(5pu i te feia faaroo atoa no Roma. la imi maite tatou, no te
atu ia
ua
manuia oia i te hoè tamataraa, e ua
go e te marna nei hoi ta‘u hopoi‘a”.
E ere hoi e na roto i te
parau nehenehe e na roto i te mau a‘oraa faahiahia e
tauihia’i to teie nei ao, na roto râ i te fa‘iraa i te i‘oa no
mau
lesu, ei te faaiteraa e,
e
MAU ITE ANA‘E tatou no’na. EA-
HA TE RAVE‘A NO TE UMERAA MAI I TE VARUA TAA¬
TA I ROTO I TE FATU RA IA lESU?
I: O TE PURE IA ;
II : O TO TATOU IA
RIRORAA El MAU ITE.
No te mea, eita e ora ia tatou te varua taata,
mai te peu
to’na Varua i roto ia tatou, oia ana‘e hoi
te tia ia parau e ; “ UA OTI” (loane : 19/30). E ora hoi te
varua taata, mai te peu e, ua ite oia i te mauiui no ta’na
iho hara, e tia hoi i te Varua Maitai ia taui i taua huru
ra. No te rahi râ o to te Atua arolia, ua horo‘a atoa mai
oia i te ora no to tatou mau varua; aita hoi oia i horo‘a i
teie nei mana i ta ua mau Melahi, noa’tu e, te tavini ana‘e
e,
aita lesu
ra
ratou ia’na.
e
No reira, teie te ohipa matamua roa ta tatou e rave, ma¬
ori râ, o te PURE ia. F pure tatou i te Atua ia iriti
i
te
ite
uputa no to ratou mau aau, ia riro atoa ratou ei^*u
noua i.a roto i to tatou oraraa, na roto i ta tatou ohipa
na roto atoa i ta tatou mau parau. No reira, e piti
,^^ra
huru iteraa ta tatou e haapao.
e
I: Te iteraa na roto i te
oraraa.
roto i te
ohipa.
Il; Te iteraa
na
ohipa mai te iteahia
ta’na mau aratairaa.
A rave ana‘e i te ohipa ei faahanahanaraa i te Atua, o te
reo ia no Paulo i to Korinetia 10/31. la faaohipa atoa ta¬
tou i taua parau ra, ia au mai ta Petero i parau i roto i
ta’na Episetole hoè e “la niaitai ta outou parau i rotopu i
te mau Etene, ta ratou i faaino mai ia outou, mai te mea
e, e feia rave parau iiio; ia hi‘o ratou i ta outou parau
maitai e ia haaniaitai ratou i te Atua i te mahana e roohia
E
rave
mai,
na
hoi
tatou i
ta tatou
mau
roto i ta te Fatu tauturu ei
mai ai ra”.
Te vai atoa nei te iteraa na roto i te parau. O te mea fifi
roa’tu ia; noa’tu râ taua fifi ra, e riro ia ei mea rave ohie
na roto i te faaauraa i to tatou haere'a ei to lesu.
ri¬
ro te oraraa no te taata cheretetiano ei oraraa
i
to teie nei ao. O te hoè ia oraraa oaoa i rotopu i te mau
taaèjUpi
ati, e o tei riro ei hi'oraa rahi na te feia atoa o tei haati
noa ia’na, o te hoè atoa oraraa hinaarohia, ei faaiteraa e
te vai nei te tahi mea ua ere to teie*nei ao. No reira i nia
i to tatou tiaraa toro‘a, ua
ta’na ra mau pipi. Eita e ore
horo'a mai lesu i te ohipa na
tatou i te paruparu na roto i
te mau raveà raii ta te diabolo e
i teie nei ao, noa’tu râ te reira, a
faatupu noa nei i roto
haapao papu tatou i te
reo tamahanahana no lesu e : “A ARA, INAHA, TEI PIHAl
VAU IA OUTOU, E TAE NOA’TU I TE HOPEA NO TEIE
NEI AO ”.
Ei faaotiraa, te hinaaro nei te VE‘A POROTETANl i te
i te faaroo ia lEFatu aroha. O ta te
e te toe no te ohipa
ra, na’na ia e rave faahope roa. No reira, ia riro mau ta¬
tou ei raau hotu, rupurupe i roto i teie nei ao ino.
faaite atu, i to’na mau taeaè-here i roto
SU MESIA, i te rahi hau ê no to te
Fatu ia e hinaaro nei i roto ia tatou,
/
VEA
A
ma
inhabitée, ignorée durant des siècles. Mais
qu’un beau jour des curieux regardent au fond des
trous... et y découvrent des richesses. Du coup, l’île se
peuple, prend un aspect vivant, et les arbres eux-mêmes
Et qui reste
place... (suite)
Ce n’est pas seulement dire : Il est Dieu et Sauveur, mais c’est
se fier à Lui pleinement et le prendre pour votre parfait Sauveur,
Seigneur et votre Maître, votre Tout, pour le temps et
l’éternité.
votre
Par la foi, le
croyant a posé ses mains sur la victime, et,
par cet acte, il s’est identifié avec
de ne jamais périr.
voilà
à l’unisson couvrent le sol. Au fond des trous sont la ri¬
chesse, la prospérité, la vie.
elle, aussi peut-il être assuré
Ainsi en est il du cœur du chrétien —
me.
Oh !
qu’en ce moment même Dieu vous fasse la grâce de
regarder à Jésus, et d’aller à Celui qui est la source du pardon
pour l’homme coupable !
C.-H. SPURGEON.
Il
encore
la Paroisse est réunie pour conduire
Le Pasteur est ému : “ Mes chers amis,
dit-il, nous avons as¬
à quelque chose de-jamais vu : c’est un exemple
d’une foi inébranlable. La foi de ’feuira était placée dans l’er¬
sisté ici, un jour,
à des choses
qui n’existaient pas ; mais cette foi
qu’il aurait donné sa vie pour elle.
.^^Quel exemple pour nous! Notre foi à nous en un Dieu vivant
^Rt, je crains bien faible et vacillante. Teuira gardait au fond
de lui, comme un trésor menteur, une image qui, au lieu de
Il
reur.
a
cru
était si forte
"(JPinheur et de vie, conduisait au désespoir et à la mort. Et, en
pensant à lui, une question se pose à moi, et j’aimerais que
y répondiez avec moi : Nous,
même? Dieu a mis en nous,
vous
nous
quel trésor avons-nous en
une image, un nom gravé
la pierre
vivante de notre cœur.
Qqelle est cette image 2 Quel est le non! qui se cache en nous?
Un nom que nous conservons, très aimé, auquel nous pensons
avant tout autre, celui que sans en avoir l’air, nous mettons
au-dessus de tout... dites n’est-ce-pas nous même, notre moi,
sur
notre cher moi.
“Ah!
moi
ce
amis, prenons garde, nous sommes en danger, car
nous donnera ni le bonheur, ni la vie.
qu’un jour quelqu’un de plus persévérant, deplus aimant, découvre le trésor que Dieu a mis dans ce
cœur... Et c’est alors une mine inépuisable...
Le cœur des croyants doit recéler ces trésors qui don¬
nent la prospérité et la joie. Encore faut-il les découvrir —
Et voilà
ne
vie la
qui veut sauver
pas idolâtre comme Teuira que
traité de sorcier, craignons que notre idole ne nous
perdra. Ne soyons
nous avons
^®porte comme àTul, que la désillusion et la mort.
(irions à Dieu, et
demandons à Lui de mettre en nos cœurs
l’image de Son Filà Jésus, notre Sauveur— qu’il veuille parla
flamme de Son Esprit brûler en nous toute la vieillerie du pas¬
sé, et que nous puissions nous élancer en avant dans la foi à
Ses promesses dans la vie. Comme nous l’enseigne Saint-Paul’’.
(Phil. 3/12).
M"’® Veuve O. Moreau.
La parabole
de Makatea.
Or donc, le cœur du chrétienpe ut être semblable à cet îlot
de corail, dressant à la mer une falaise austère, montrant au
terre ra¬
Quoi de plus ingrat, et de plus aride. Voilà bien de quoi
rebuter les visiteiu's. Des “feos”, des trous, du corail, des arê¬
tes déchiquetées où un cocotier à peine à trouver place, une
voyageur, un sol desséché, une végétation pauvre, une
re.
faut-il les extraire.
Makatea n’a de valeur que parce qu’il peut envoyer ses
phosphates ailleurs, s’en servir comme monnaie d’échan¬
S’ils restaient sur le bord de la falaise, les gens n’en
seraient pas plus heureux.
Et les chrétiens aussi ne le sont vraiment que “s’ils
échangent” s’ils donnent leur trésor, la paix, la joie, l’amour
qu’ils ont reçu de Dieu par Jésus-Ghrist. S’ils les gardent
au fond de leur cœur il ne sont pas plus avancés et nous
non plus.... En Christ, la vie vient de ce que l’on donne
la joie de celle qu’on apporte aux autres.
Un mot encore, les mines de Makatea s’épuiseront un
jour (on en parle depuis longtemps) les trésors de Dieu
ne s’épuiseront jamais, ils se renouvellent de jour en jour.
On n’a pas fini de les extraire, de les envoyer. Il y en a
ge.
pour tous. —
II nous suffit de les voir et de les prendre.
Aita anei te mau taata katolika i arohahia e te Atua?
mes
S’aimer soi-même conduit à la mort; celui
sa
peut être ingrat de l’aborder. On s’y perd. On s’y
n’y a rien
à en tirer”.
à son
dernier repos celui qui a disparu.
du cœur de l’hom¬
lasse. On s’en détourne. “Non, décidément, il
encore
Une fois
3
POROTETANI
-
terre du diable sans doute.
Auê ia uiraa i te huru ê e ! Eaha râ te tumu no teie nei
uiraa?No te mea, o te uiraa teie tei uiuihia i te mau mahana mahemo a‘e ner.
Ua tupu mau to tatou mau hauriria, ia haamana'o atu
tatou,na roto i te aroha, i te ati rahi riaria no Uturoa ; ua
imi maite hoi tatou i te mau tumu, ia taa ia tatou te auraa
mau no taua ati râ, rau noa’tu â ta tatou mau imiraa, e to
tatou hinaaro ia papu maitai, aita iho â e rave‘a, eita iho
â teie nei mau tino pohe e hoi faahou mai, noa’tu to tatou
oto, eita atoa te oto no te mau utuafare ati e maha.
Te oto nei to te fenua taatoa i teie nei mau tono
pohe,
tei matauhia, o tei herehia i te mau taime atoa no te ora-r
raa nei.
O
E inaha, te maere nei te tahi pae, no te mea, i roto i te
Tahiti nei, na hau a‘e te taata porotetani, e na roto i teie nei ati, e mau4aata katolika ana'e ia,
hoè fenua, mai ia
pohe. Eaha râ teie, ua faarpehia anei
Aita anei te Atua e aroha faa¬
hou nei i te Ekalesia roma, e aore.ia, ua hinaaro anei te
Atua i te faaara i to taua Ekalesia ra, na roto i te tahi mau
tumu papu ore ? E haavaraa anei no nia mai ?
tei roohia
e
te ati
te ture no te “Probabilité ”?
{Taio atu i te tuatiraa i te api 4,
anairaa 1)
P'0 R 0 T E T A N I
V E A
*
No reira, eiaha na tatoue rave i te maii peu maamaa. Eiaha
e rave i te mau ohipa haavare. A haamana‘o na tatou i
tatou
te parau ta lesu i parau i roto i te Evanelia na Luka 13 (i nia
i te parau no te mau taata galilea ta Pilato i taparahi, ei na
e te tare rahi no Siloama).
“Te mana'o
feia hara rahi a‘e teie i te tahi pae? E ere roa
ia. E ere ro.a atu te ati i te hoè tapa‘o no to te Atua riri, o tei
tairi te tahi ei te tahi, e ere atoa i te hoè faaearaa i te ora,
e ere atoa i te hoè faautuàraa fatata. 0 te hoè ra tapa‘o no te
Mataio 13124-30; 36-i3)
=taata 18 tei mairihia
outou e, e
na
hara
tei parare
i roto i te ao atoa nei, e o tei ineine noa i
pohe, na roto i ta tatou hai'a.
I te tau tainai i mairi a‘e nei, ua mairi te tahi topita i nia i
te hoè tare pureraa porotetani, i nia i te hoè fare pureraa katolika, ei nia i te hoè piha i tape‘ahia’i te mau communiste, e
o
te farii i te
teie nei ati i te hoè haavaraa
ere
hoè faautuàraa i te
na
te Atua, e
,
ere
atoa i te
porotetani, e te mau katolika ei te
mau
mau
communiste ! No reira, te faaite atu nei matou, i to tatou
mau
hoa katolika, i to tatou aroha no nia i te
to’na
roa
e
auraa,
IRITI
ANE!
ohipa rahi, aita
“Ua haere maira te mau tavini i to ratou Fatu l'a, na ô
maira : E te Fatu, e ere anei i te huero maitai ta oe i ueue i roto i ta oe aua” Nohea iho nei hoi te zizania? “ Ua
parau atura oia : Na te enenii te reira i rave.” — Ua parau
maira ratou: “E tii anei matou e huhuti.” Ua parau maira
oia : “Eiaha, o te niahiti atoa mai te sitona ia huhuti outou
i te zizania”.
0 te hoè teie faaueraa na te fatu utuafare. 0 te Atua hoi
taua Fatu utuafare
ia faaore
Eaha, aita anei te Atua i hinaaro,
ra.
ta’na
ia iriti
e
atoa to
tatou mana'o
mau
pipi, e to’na mau tavini,
i te ino ? Oia mau, te hinaaro nei te Atua i te reira, e eüa
hape, ia au mai ta te Aposetolo
loane i faaite mai : “Ua tae mai te Tamaiti na te Atua
o
e
te faaore i te ohipa a te diabolo”, oia hoi, te mau hu¬
ino atoa, te ino i te pae no te tino, oia hoi, te hape,
te ino varua, oia hoi, te hara. No reira i tia roa’i i te mau
no
ru
ta’na i rave a‘e nei.
tavini i te aro atu i te reira ino ta te diabolo e faatupu noa
UA
Inaha,
ua
OE?
(Tuatiraa i te ve‘a no tenuai'e)
taio maira te faatere no teie nei putuputuraa i te
irava tei faaitehia i te
Apokalupo 3/20. “TE TIA NOA NEI AU
I TE ÜPUTA E TE PATOTO ATU NEI AU IA FAAROO MAI TE
HOE TAATA I TAU REO IA IRITI MAI OIA I TE OPANI IA
TOMO ATU VAU I ONA RA”, ua tatara maira oia, mai te parau e :
E no te
mea e ua noaa
to i to’na iho
ia tatou te ora na roto ia lesu,
toto, aita atu ia
e
mea e
e na ro¬
tia ia tatou ia
rave,
farii ia’na na roto i te tatarahapa e te faaroo, i
taua horoa hoo-orehia ra, ta’na i horoa ia tatou, ia faatia tatou
.maori râ, o te
ia’na, ia tomo mai oia i roto i to tatou nei mau aau. Ua na ô
ihora
i te
au
i roto iau iho: “E te Fatu
vau
e
lesu
e,
te iriti atu nei
uputa no toTi nei oraraa i mua ia oe”. “ A tomo mai,
ia riro oe ei Faaora e et Fatu mau no‘u”. E
te ani atu nei au,
ta’na, ua tomo maira oia, ia au mai
ta’na i parau. Ua horoa oia iau i te aroha, te hau, te oaoa e te
te
no
mea e
mana no
te
e
parau mau
ora
i te hoè
oraraa
fana‘o, na roto i to‘u pûpûraa
ia‘u iho i roto i to’na rima; parau mau roa, na’na i faatiamà ia‘u,
ua
faariro ia‘u ei tamaiti na’na, ei melo no^ to’na fetii, ua horoa
oia ia‘u i te ravea, ia ore au ia hara faahou. E parau mau hoi,
roohiavau e te mau faahemaraa, ua ite râ
ua
vau
vau e,
ia hoi atu
ia’na ra, ma te aau tatarahapa, e farii mai oia e e faatia oia
ia‘u,
no
te mea, ua riro au i teie nei ei tamarii nana.
Ua faaitehia i roto i te loane
mau
hara, e parau mau ta te
ta tatou hara, e
1/9. “la fa‘i râ tatou i ta tatou
Atua e te tia i te faaoreraa mai i
te tamâraa ia tatou ite mau parau-tia-ore atoa
aita â tatou i iriti i te uputa no to tatou
aau, a iriti i teie nei, ia tomo mai te Fatu i roto, ua parau
ra”. E mai te mea e
mau
nei. Teie râ, mai te peu e e aro ratou na roto i te itoito
e te tiaturiraa mau, e tia roa ia ratou ia aroha atu i te ta¬
hi pae o tei roohia e taua mau ino ra. 0 te reira te vahi
rahi ta te Fatu e hinaaro nei i te haamaramarama i te
atoa o tei
aro
oia,
e parau
m,au hoi .ta’na.
TE TIA NOA NEI AU I TE
UPUTA E TE PATOTO NOA
NEI AU IA FAAROO MAI TE HOE TAATA I T0‘U REO IA
IRITI OIA I TE OPANI E IA TOMO ATU VAU I ONA RA.
Te auraa no teie nei parau e “TE HOE”, o outou ia, o tatou
ia, noa’tu e eaha to tatou huru.
roto i to’na
ra
ïl/Êk.
feSP^
i'oa. No te mea, ia
ri maitai tatou, e ere e o te ino ana'e ta tatou e aro nei,
o te feia râ o tei topa i roto i taua ino ra na roto i
tou hape e to ratou
va, ua
e
to'lj^"
pouri. E na roto i to lesu tiaraa haa-
hinaaro oia ia ite tatou i to tatou huru roto mau,
roohia atoa hia tatou
Varua
no
te Atua i
e
taua ino ra, mai te mea e aita te
parahi i roto ia tatou, e riro te reira
ei teoteo'raa, e ei rave'a e ô mai ai Satani i roto, ia au mai
tei
tupu i l'oto i to tatou na hui tupuna ra.
E ia au i te parau na te Aposetolo ra a Paulo ; eita e
ore o Satani i te faahuru ê atoa ia’na,
e ia faariro ia’na
mai te hoè melahi no te maramarama, te melahi o tei oru-
i te hau no te Atua, te enemi lioè roa- o tei taui i to’na
re
huru i mua i to tatou aro, o tei hinaaro i te faariro i te
sitona ei zizania,
vai anoi
e
te zizania ei sitona. E
noa na mea e
no
te mea
e ua
piti nei i roto i teie nei ao, aita
atura e tia ia tatou ia faataa i
te
mea
maitai ei te
ino, cita mau â e tia taua mau mea ra ia tatou,
no
mea
te
haamatapohia tatou e ta tatou iho mau hara.
No reira, ua riro teie nei Parabole ei haapiiraa ia tatou,
ua
eiaha
te faaatearaa e no te faataaraa i te
e no
ino, no te
haapiiraa râ ia tatou i te parau no te aroha i mua i te feia
atoa, o tei ore i au to ratou mana'o e to ratou
oraraa
i
riro atu ai ratou e tavini m'au no te Atua. Te
mo'e noa nei hoi teie nei parau i te mau taata keretetiano atoa, mai te matamua roa mai e tae roa mai i teie nei,
oia tîbi, te parau no te aroha e no te tahoèraa na roto i
te taura-motu-ore no te hau, mai te au i ta Paulo i parau
ra e, ua iteahia te parau mau i roto i
te aroha. No rei¬
ra, na roto i teie nei tau, mea tia roa ia tatou ia uiui noa
i roto ia tatou iho, mai te ani i te Atua ia haamaramaramai oia ia tatou, ia riro tatou atoa ei feia haapa'o i to’na
mau hinaaro ; na roto i te tavini mau raa’tu ia’na.
to tatou, a
,
ana‘e
na
Fait partie de Vea Porotetani 1958